सिम्जुङ्ग सामुदायिक मण्डली समुदायसंग रहेर ख्रीष्टको चेला बन्दै अरुहरुलाई चेला बनाउने उदेश्य को साथ लम्किएको आत्मिक संस्था हो । जुन मण्डली रिफर्म विचार धारा बाट प्रभावित भई अगि बढिरहेको छ । यो मण्डली गोरखा को उत्तरी भाग अजिरकोट ४ मा रहेकमे छ । औपचारिक रुपमा २०६८ साल देखी सञ्चालित यस मण्डलीको पास्टरीय सेवा र अगुुवाको भुमिका पा. राकेश राना मगरले निभाई रहनु भएको छ । जहां डिकन र अरु केही सहकमीहरु पनि रहनु भएको छ ।
भौगोलिक अवस्था
सिम्जुङ्ग सामुदायिक मण्डली भौगोलिक हिसाबमा पहाडी जिल्लामा पर्दछ । जुन क्षेत्र समुद्र सतह देखी लगभग ३०० मिटरकोे उचाइमा रहेको छ । कारण मण्डली बेसी मा अवस्थीत छ भने यस्को चारैतिर हरियाली डाँडा काँडा ले घेरीएको एउटा उपत्यका जस्तो छ । जस्को पूर्व पटि दरौदी नदीसंगै छिमेकी सुलिकोट गा.पा. का ले छोएको छ भने दक्षिण, पश्चिम र उत्तर मा भने अजिरकोट गा. पा. का अरु वडाहरु रहेका छन् । यहां विभिन्न जात धर्म, वर्ग, विभिन्न सस्कृति मान्ने मानिसहरु बस्दै आएको छन् । जातिगत रुपमा मगर, तामाङ्ग, क्षेत्री, वाहुून, गुरुङ्ग, साक्र्री, परियार , आदि मानिसहरु यो क्षेत्रमा बस्दै आएका छन् ।
सुरुका दिनहरु पा. लकिम राई लगायत क्रस—वे चर्च बाट मिसन टिमका साथीहरु द्धारा सुसमाचारको कार्यक्रम भइरहंदा यहाँका केही मानिसहरुले प्रभु येशूको नाउँमा विश्वास गर्न थाले पछि विस्तारै सानो झुण्डको रुपमा संगति सुरु भयो । उक्त संगति लाई अगाडि लैजान को लागि आदरणीय दिदी गौरी राना ले अगुवाको भुमिका निभाउनु भएको थियो । सन् २०११ को ख्रीष्टमस पछाडी क्रस वे मिसन टिम कार्यक्रम मा म पनि यो ठाउँमा आउने मौका पाएँ केही समय सुसमाचारको कार्यक्रम, संगति भेटघाट भयो । साथै २०१२ को जनवरी देखी मेरो थियोलोजीमा ब्याचलर स्तरको इन्टनसिप सुरु हुदै थियो र त्यही इन्टनसिपको समय मलाई यो ठाउँमा रहेर प्रभुको सेवा गर्ने हृदय भयो । फलस्वरुप २ हप्ताको नेपालको विभिन्न ठाउँमा गई मिसन कार्यक्रम सके लगातै २०१२ जनवरी १३ देखी म यो ठाउँ मा बस्न सुरु गरें । आजको मिति २०२० अक्टोबर २५ सम्म आइपुग्दा झन्डै ९ बर्ष भएछ यो ठाउँमा बस्दै आएको पनि परमेस्वर लाई धन्यबाद भएको होस । फर्केर हेर्दा परमेस्वरले हामीलाई धेरै आशिष दिनु भएको छ , जहा सुन्दर मण्डली असल विस्वासी परिवार अन्य सेवाका धेरै क्षेत्रहरु नयाँ अगुवाहरु आदि धेरै कुरा जुटाई दिनु भएको छ । म आफैले पनि यो ठाउँमा रहेर सेवा गर्र्दै आउदा धेरै कुरा सिक्ने अवसर पाएको छु । अहिले सम्झदा पनि अचम्म लागेर आउछ ४ महिना को इन्टनसिप को लागी भनेर आएको झन्डै ९ बर्ष विति सक्दा पनि कति चाडो गएको जस्तो लाग्छ । हो हामी लाई परमेस्वर ले धेरै अनुग्रह गर्नु भएको छ, सुरुको दिनहरुमा यो ठाउँमा सेवाकाई गर्न त पराई जाओस म ख्रीष्टियन हुँ भन्नु पनि डरलाग्दो स्थिति थियो । तर प्रार्थना , भेटघाट, सुसमाचार ले विस्तारै वातावरण बन्दै गयो । जुन मानिसहरु हाम्रा विरोधी थिए तिनीहरुलाई नै परमेस्वरले उहांको कामहरुमा चुन्नु भयो । केही त्यस्ता कुराहरु छन जस्ले मलाई यो ठाउँमा सेवागर्न साह्रै अगुवाई भयो १. परमेस्वर को बोलावट । २ . यो ठाउँको मानिसहरुको परमेस्वरप्रति प्रेम र खाचो देख्दा झनै प्रोत्सान मिल्यो । ३ अगुवा विना को भेडाहरु झै छरपस्ट भएको देख्दा । ४ एन आर सी जस्तो असल टिम जस्ले सेवा गर्न धेरै कुरामा सहायता गर्नु भयो ।
सुरुको दिनहरु सबै कुरा आफैले गर्नु पथ्र्याे कोही त्यस्तो सक्षम मानिसहरु थिएन तर खुशीको कुरा केही यस्ता विस्वासीहरु थिए जो ईश्वरीय ज्ञान नभएता पनि म संगसंगै हिडेर भए पनि परमेस्वरको काममा ठुलो योगदान पु¥याउनु भएको थियो । जस्को नाम लिनु पर्दा ः गौरी राना मगर , पार्वती थापा मगर , देऊ माया थापा मगर जो आज हामीसंग त हुनहुन्न तर पनि हामी उहा हरु लाई धेरै याद गर्छौ । मलाई व्यक्तिगत रुपमा पनि सेवाकाई गर्न धेरै हौसला मिलेको थियो । साच्चै भन्नु पर्दा उहाहरु को साथ नभएको भए सायद हामी यो स्तरसम्म पनि आउनु सक्दैनथ्यौं । आज देऊ माया दिदीको जीवनबाट सुरु हुदै उहाको घर गाउँमा नयाँ मण्डली सुरु भयो जहा ६० जनाको हाराहारीमा विस्वासीहरु रहेका छन् – नयाँ ठाँउमा जहां उहांहरुको परिवारले अगुवाइ गरीराख्नु भएको छ त्यसै गरि गौरी दिदी विवाह गरेर गएता पनि उहाँ जाने नयाँ चर्चमा दिदि बहिनीहरु विच अगुवाइ दिई राख्नुभएको छ । पार्वती दिदी र उहाँको परिवार कामको सिलसिलामा बाहिर हुनुहुन्छ । जे होस सम्झदा गर्व लाग्छ । सेवाकाई सुरु गरेको पहिलो बर्षमा नै परमेस्वरले धेरै जनालाई विस्वासमा ल्याउनु भयो र तिनीहरुका विच मा १२ जना ले पहिलो बर्ष नवित्दै पानीको बप्तिष्मा लिनु भयो र विस्वासी संख्या मा परमेस्वरले झनै वृद्धि गराउनु भयो ।
कसरी सिम्जुङ्ग सामुदायिक मण्डली नाम रहन गयो ? जुन ठाउँबाट हामीले सेवा सुरु गरेका थियौ त्यो ठाँउ पहिला पोखराटार भन्ने गाउँमा थियो जुन चाही त्यो बेला सिम्जुङ्ग वडा ८ मा पर्दथ्यो । जसले गर्दा हामी ले सिम्जुङ्ग समुदाय भित्र रहेर काम गर्नु पर्ने भएको ले सिम्जुङ्ग सामुदायिक मण्डली नाम राखेका थियौं । पछि गएर स्थानिय सरकार निर्माण भए लगातै सिम्जुङ्ग वडा हटेर अजिरकोट गा. पा. का बन्नु पुगे ।
अविस्मरणीय घटना हामीले जसै मण्डली सुरु गरेका थियौ त्यही समय मा नै संगति गर्नको लागि पा. लकिम , म स्वयम (पा. राकेश) लगाएत स्थानिय केही ब्यक्तिहरुको सहायता मा २०, ३० जना अट्ने टहरा बनाइएको थियो । तर विस्वासी संख्या बढ्दै गया,े हाम्रो दर्शन पनि फराकिलो बन्दै गयो त्यस पछि हामी ले अझ फराकिलो रुपमा सेवालाई बढुवा गर्नु पर्छ अझ धेरै मानिसहरु ले परमेस्वर लाई चिन्नु पर्छ भनी अठोटका साथ पोखराटार देखि ढोडेनी भन्ने ठाउँमा मण्डली सार्ने निर्णय ग¥यौ । परमेस्वरको आशिष स्वरुप हामीले हतार हतार गरि २०७१ चैत्र २८ गते नयाँ मण्डली भवन उद्घाटन गरेर दुई हप्ता मात्र हामीले नयाँ भवनमा संगति चलाएका थियौं, २०७२ बैशाख १२ गतेको ठुलो भुकम्प गयो धेरै धन जनको क्षति भयो परमेस्वर लाई धन्यबवाद भएको होस हामी नयाँ भवनमा आएको कारण हामी बांच्न सफल भयौं कारण यो नयां भवन ट्र्स र इटाको गाह्रो लगाएको बलियो थियो । तर जुन ठाउँमा हामी ले सेवासंगति गर्ने गथ्र्यौं, त्यो भवन भुकम्प मा संगैको ठुलो घरले पुरै पुरेको थियो यदि हामी तल संगति सुरु नगरेको हुदथ्यो भने सायद हामी सबै त्यो वेला त्यही घरले थिचेरै मर्ने थियौ तर परमेस्वरको इच्छा हामीलाई उहाँको सेवामा बढुवा गर्नु र धेरै मानिसले परमेस्वर लाई चिन्नु उहा को इच्छा थियो जसका कारण अझसम्म हामी सबैजना सुरक्षित छांै । आमेन
हो त्यो समयमा धेरै ले आफन्त, धन सम्पति , लगाएत धेरै कुरा गुमाएका थियौ एक प्रकारले हेर्ने हो भने मानिसहरुमा कुनै आशा पनि नभएको अवस्था सृजना भएको थियो तर ती मानिसहरुको विचमा प्रेम बांड्न मानिसहरुलाई सहायता गर्न हामी लाई जीवित राख्नु भयो अन्तत भुकम्प पछि चर्च प्रति हेर्ने दृष्टिकोण नै परिवर्तन भयो । धेरै मानिसहरु ले हाम्रो सुकर्म देख्ने मौका पाए १ पत्रुस २ः १२ कति ले परमेस्वर लाई चिन्ने मौका पाए ।
श्रीमति आशाका साथ
मेरो नाउँ राकेश राना मगर मेरो श्रीमति को नाउँ आशा माया दराई हो र हाम्रो एरोन र एसाफ नाम गरेका दुई छोराहरु छन् । मेरो विवाह सन् २०१४ मा भएको हो । हाम्रो घर चितवन जिल्लामा पर्छ जब म उच्च शिक्षाको लागी २०६३ सालमा काठमाडौ गए त्यो बेलामानै मैले परमेस्वरको प्रेमलाई बुझने मौका पाए जसै उहाँको प्रेमलाई महसुस गर्न सिकें म चुप्प लागेर बस्नै सकेन म ब्रिटिएच लेबल को ईश्वर शास्त्रमा अध्ययन गर्न हालको आर पि एस बाइबल कलेज मा भर्ना भएं त्यसको केही समय पछाडी स्वयम्सेवकको रुपमा नागढुंगामा सेवाकाई गर्दै आए । मेरो बाइबल कलेज सके लगत्तै इन्टर्नसिपको लागि यो ठाउँमा आएको थिएं । भौगोलीक रुपमा, पारिवारिक रुपमा , कति स्रोत र साधन को अभाव , रहनसहन , रितिरिवाज धेरै कुराका कारण यो ठाउँ मा बसेर सेवकाई गर्न धेरै गाह्रो थियो हामी लाई तर परमेस्वरको प्रेमको अगाडि दांज्दा यो केही जस्तो लागेन । यो सेवामा मेरो श्रीमति ले पनि मलाई धेरै हौसला र साथ दिइन् साथै सहकर्मी मित्रहरुले पनि विशेष गरेर एन आर सी का सहकर्मीहरुले जसको फलस्वरुप आजका दिन सम्म आई पुग्नु सफल भए छांै । परमेस्वर लाई धन्यबाद भएको होस । आमेन ।
